Síður

9/29/2011

Allir litir haustsins

Haustið er án efa uppáhaldsárstíðin mín. Litirnir, veðrið og andrúmsloftið á afar vel við mig. Litrík tréin í bland við gráan himinn kveikir gleðineista innra með mér. Síðustu helgi ákvað ég að fá mér göngutúr í regnúða og greip myndavélina með. Litadýrðin sem blasti við mér var yndisleg. Hvernig er ekki hægt að elska haustið? Regnið bylur á rúðunni, vindurinn hvín og litlir dropar hressa mann við á morgnana.

Árstíðin mín er komin í fullum skrúða og ég er að fíla'ða!





Gleðilegt haust.

9/28/2011

Hvernig hegðar þú þér?

Á nokkurra mánaða/ára fresti rís alltaf upp umræða í þjóðfélaginu um einelti. Stundum hefur það verið vegna þess að ungur einstaklingur bugast og tekur eigið líf, stundum hefur það verið vegna þess að ungur einstaklingur sem lifði af segir sögu sína. Hver svo sem ástæðan kann að vera er nauðsynlegt að skoða nánar þessa umræðu að mínu mati.

Einelti er þegar einstaklingur er kerfisbundið útilokaður frá hópnum með einum eða öðrum hætti. Flestir hafa fundið fyrir þessu á sínum grunnskólaárum, mismikið þó. Hvernig umræðan um einelti hefur átt sér stað í samfélaginu tel ég vera vandamál. Þetta orð hefur misst alla merkingu og fólk hefur fjarlægst hugtakið að mínu mati. Einelti er ekki eitthvað sjálfstætt fyrirbæri sem á bara heima innan veggja grunnskóla eða á internetinu. Einelti getur átt sér stað hvar sem er og á hvaða stigum sem er. Einelti er hegðun en ekki fyrirbæri sem gerist bara. Einelti á sér stað þegar einhverjum aðila líður illa og veit ekki hvernig hann á að fá útrás fyrir vanlíðanina. Þetta getur gerst á vinnustað hjá fullorðnu fólki jafnt sem á grunnskólalóð. Hvað er baktal og fordómar annað en einelti?

Kennarar og skólayfirvöld geta vissulega gert allskyns plön og lofað öllu góðu en ef ekkert gerist heima fyrir þá stoðar það lítið. Ef foreldrar kenna börnum sínum ekki umburðarlyndi, tillitssemi og kurteisi. Ef foreldrar kenna börnum sínum ekki að það er í lagi að vera þybbinn, grannur, hávaxinn, lágvaxinn, lesblindur og gáfnaljós, rauðhærður, dökkhærður, svartur og hvítur þá hafa skólayfirvöld takmörkuð úrræði. Að ,,klaga" í kennarann eða foreldra gerir hlutina oft og tíðum verri. Foreldrar þurfa að kenna börnunum sínum að kljást við tilfinningar sínar (já líka ef barnið er strákur!).

Einhverjir hugsa kannski ,,hún getur trútt um talað, barnslaus og allt". En ég þarf ekki að eiga barn til að vita hvað má bæta, ég hef verið í þessari aðstöðu, þ.e.a.s. þolenda aðstöðunni og ég veit hversu hjálparvana maður er í raun og veru. Foreldrar og kennarar þurfa einnig að minna þolendur á að þetta er ekki þeim að kenna.

Einelti er ekki sjálfstætt fyrirbæri heldur hegðun sem er partur af miklu stærra batterí. Hvernig talið þið í kringum börnin ykkar? Baktalið þið nágrannana? Hlæjið þið að óförum annarra? Litlir hlutir sem ykkur finnst ekki skipta máli skipta lítil eyru kannski miklu máli.

Þar að auki held ég að skólakerfið á Íslandi sé stórgallað batterí en það er allt önnur ella og miklu flóknari.

9/23/2011

BRB

Afsakið bloggletina í mér. Þegar maður er komin í fulla vinnu alla daga þá er ekkert hægt að leika sér eins og þegar maður er í skóla (djók).

Eitthvað hafiði verið að kvarta yfir því að geta ekki kommentað þannig að ég ákvað að drullast loksins til að setja leiðbeiningar inn.

Þið skrifið komment, fyllið út orðabullið og ýtið á Name/url og skrifið nafnið ykkar (eða ekki ef þið viljið vera anonymous, en þið verðið að skrifa eitthvað) og að lokum þurfiði að ýta á Publish og þá ætti þetta að koma.

Endilega kommentið við þessa færslu og þá veit ég að það er hægt, ef það er ekki hægt þá verðiði bara að hringja í mig ef þið hafið athugasemdir, 555-MÉR-ER-ALVEG-SAMA (djók). Mér eriggi sama, ég elska að fá feedback, ég nærist á því að vita að einhver les það sem vellur upp úr mér (í alvörunni).

Síðan lofa ég að fara blogga meira. Fullt til að blogga um, hvalveiðar, feminisma, hægðirnar hans Sigmundar Davíðs. Name it!